Σοβαρές είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν παιδιά και νέοι που έχουν
διαγνωσθεί με διαβήτη τύπου Ι, αλλά και το ευρύτερο οικογενειακό τους
περιβάλλον, καθώς τα ινσουλινοεξαρτώμενα άτομα χρήζουν ιδιαίτερης
διατροφικής και νοσηλευτικής κάλυψης σε καθημερινό επίπεδο.
Καθώς όμως στην χώρα μας δεν υπάρχει μία ενιαία πολιτική
ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης από όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, και ενώ η
ινσουλίνη χορηγείται δωρεάν, τα αναλώσιμα μετρητών σακχάρου ποικίλουν
σε ποσοστό συμμετοχής του ασφαλισμένου, ανάλογα με το ασφαλιστικό
ταμείο στο οποίο υπάγεται. Το υψηλό κόστος των αναλώσιμων, αλλά και ο
μεγάλος αριθμός που απαιτείται για την καθημερινή παρακολούθηση της
πορείας του διαβητικού, καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολο για τον κάθε
διαβητικό να ανταποκριθεί στα έξοδά αυτά.
Την κατάσταση δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι τα
ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν τα παιδιά μέσω της ασφάλειας των γονέων ή
μέσω του ΟΑΕΔ έως τα 29 τους εφόσον είναι άνεργα. Γεγονός που σημαίνει
ότι οι νέοι που έχουν διαγνωσθεί με το χρόνιο νόσημα του διαβήτη, εάν
μείνουν κάποιο χρονικό διάστημα άνεργοι και έχουν ξεπεράσει το 29ο έτος
της ηλικίας τους, οφείλουν να καλύψουν μόνοι τους τα έξοδα της
πολυδάπανης αγωγής, που οφείλουν να ακολουθούν καθημερινά για όλη τους
τη ζωή.
Η μοναδική οικονομική βοήθεια που λαμβάνουν οι διαβητικοί είναι
το επίδομα της πρόνοιας, το οποίο ωστόσο διακόπτεται αυτομάτως στην
περίπτωση που ο δικαιούχος βρει εργασία και ασφαλισθεί, χωρίς να
αξιολογηθούν οι οικονομικές του απολαβές, καθώς και οι ανάγκες και τα
έξοδά του προκειμένου να έχει πρόσβαση στην ειδική διατροφή που
απαιτείται να ακολουθεί και στην καθημερινή νοσηλευτική υποστήριξη.
Παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης των ινσουλινοεξαρτώμενων
ατόμων, νέων και παιδιών, τα ποσοστά αναπηρίας που μπορεί να λάβει
κάποιος για την ίδια πάθηση μετά από εξέταση της αρμόδιας επιτροπής
ποικίλουν από 20% έως 67%. Το ποσοστό αναπηρίας έχει ιδιαίτερη σημασία
για τους νέους διαβητικούς, καθώς μόνο οι μαθητές που έχουν ποσοστό
αναπηρίας τουλάχιστον 67% μπορούν να κάνουν χρήση ειδικής ρύθμισης και
να πάρουν απολυτήριο λυκείου χωρίς να περάσουν από την επικίνδυνη για
την υγεία τους λόγω άγχους διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων.
Επιπλέον, ο διαβήτης τύπου 1 δεν ανήκει στην κατηγορία των
ασθενειών που μπορούν να δικαιολογήσουν και κατ' επέκταση να παρέχουν
κατ' εξαίρεση μετάθεση γονέα ινσουλινοεξαρτώμενου παιδιού, εάν αυτό δεν
έχει ποσοστό αναπηρίας 67%. Η επαγγελματική αποκατάσταση ενός
διαβητικού νέου γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, καθώς τόσο η εύρεση εργασίας
στον ιδιωτικό τομέα είναι δύσκολη, αλλά και η αναζήτηση εργασίας στο
δημόσιο προκειμένου να συμπεριληφθεί στις ειδικές διατάξεις απαιτεί
ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 50%.
Κατόπιν τούτων, ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
- Σκοπεύει το αρμόδιο Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής
Προστασίας να εξετάσει το ενδεχόμενο χορήγησης ποσοστού αναπηρίας 67%
σε παιδιά και έφηβους που έχουν διαγνωσθεί με διαβήτη, ώστε να είναι
δικαιούχοι σημαντικών παροχών, όπως η απαλλαγή από τις πανελλαδικές
εξετάσεις, η μετάθεση γονέα που είναι τοποθετημένος μακριά από την
μόνιμη κατοικία κα;
- Για ποιους λόγους δεν υπάρχει ενιαία γραμμή ιατροφαρμακευτικής
περίθαλψης από όλα τα ασφαλιστικά ταμεία για τους διαβητικούς; Σκοπεύει
να λάβει το αρμόδιο Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας
μέτρα προκειμένου τα ασφαλιστικά ταμεία να εναρμονιστούν στην κάλυψη
του συνόλου των εξόδων των αναλωσίμων που απαιτούνται για την
καθημερινή παρακολούθηση και αγωγή των διαβητικών;
- Πρόκειται να εξετάσει το αρμόδιο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής
Αλληλεγγύης το ενδεχόμενο ισόβιας χορήγησης του επιδόματος της πρόνοιας
στα άτομα που έχουν διαγνωσθεί διαβήτη, ανεξαρτήτου ασφαλιστικής
κάλυψης λόγω εργασίας;
- Προβλέπεται το αρμόδιο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής
Αλληλεγγύης να προχωρήσει στην σύσταση και λειτουργία ειδικών
διαβητολογικών κέντρων σε όλη την Ελλάδα για την άμεση εξυπηρέτηση και
κάλυψη των ιατρικών αναγκών των διαβητικών;
